Owczarek Podhalański

camara

MONTOM -
mam odpowiedź od Ewy

schronisko w tą sobotę jest czynne - spokojnie możesz pojechać

i proszę daj mi znać co dalej - wiesz dlaczego to ważne

Powodzenia!!!

Natala22

też jestem ciekawa i czekam na informacje :)

Gość

OK.
Zrelacjonuję nasze jutrzejsze spotkanie :)
I opowiem co i jak Very Happy

mc_mother

To czekamy tylko na dobre wieści Razz

Natala22

na pewno będą dobre :)

mojamisia

Trzymam kciuki za spotkanie!

da-NUTKA

Ja też

:

Gość

Drogi Montom, zrelacjonuj spotkanie z Ajaxem.

Gość

hejka wszystkom :)

byliśmy,
olał nas totalnie, niby przeszedł się po klatce i zaprezentował ale później ułozył się w boksie i spał :)
Pani która nas do niego zaprowadziła nie otworzyła nam klatki, nie był to jej teren a kolega który zajmóje się psami z "terenu" gdzie jest Ajax leży w domu pogryziony przez psa...
pojedziemy tam jeszcze raz i szefowa obiecała że będziemy mogli zabrać Ajaxa na spacer, nie chcemy fundować mu kolejnego szoku i zabierać go bez możliwości poznania nas.
mamy nadzieję że sie na nas nie rzuci z pazurkami Wink

mc_mother

Szkoda, że nie mogliście "osobiście" się zapoznać 8) Ale życzę Wam powodzenia Razz

MUSI być dobrze Very Happy

mojamisia

Pierwszy krok już zrobiony Very Happy

Nadal trzymam kciuki!
I przynajmniej was nie obszczekał Wink

Jak my pojechaliśmy do Emira na "zapoznanie" z Felą,to kto nas przywitał wielkim jazgotem pod bramą? 8) Oczywiście Felka Wink

Gość

im bliżej naszej kolejnej wizyty w schronisku tym bardziej się boję jak nas przyjmie Sad

nie chcę się nastawiać że na pewno będzie u nas bo może się tak stać że nas nie zaakceptuje...a wtedy pomimo najszczerszych chęci nie odważę się go zabrać bo poprostu nie mam doświadczenia w wychowywaniu dorosłego psa...

może Wam przyjdą do głowy jakieś rady dla nas... jak mamy się zachowywać, co z nim robić jak pojedziemy do schroniska Rolling Eyes

(pewnie w niedzielę)

będziemy ogromnie wdzięczni za wszystkie rady Very Happy

Gość

ja od poltora roku mam psa,samca w srednim wieku ,ktorego zgarnelam z jezdni.on ciagle probuje uciec ,jak widzi samochod to dostaje amoku,kiedys wyskoczyk mi przez okno,z parteru na szczescie, i biegal za samochodami.mimo wsz lubi sie miziac ,jest pieszczochem,akceptuje koty i dzieci.na pewno musicie dac mu czas,nie narzucac sie z kontaktem.mysle ,ze to tak jak z dzieckiem z domu dziecka...nie mozna oczekiwac bog wie czego...radosci,wdziecznosci...trzeba mu dac sie poznac powolutku.nie wiadomo,jaka ma historie,ale dorosly pies to bardzo wiele plusow.

Maya

Kazdy zwierze z odzysku wymaga czasu, zeby nabralo pewnosci i sie przyzwyczailo do nowych warunkow i przestalo sie bac itp.
W wiekszosci wypadkow to co obserwujemy na forum, to psy sie dobrze aklimatyzuja w nowych domach. Jedne wymagaja wiecej a drugie mniej czasu. Ten pies nie wyglada na to, zeby byl agresywny, wiec mnie sie wydaje, ze nie powinno byc problemu.
Mialam jednego podhalana ze schroniska, mial jakies 7 miesiecy jak go wzielismy, swietenie sie "przyjal", mial co prawda jedna wade, ale dozyl 14 lat z nami i napewno byl szczesliwy. Byl nam bardzo oddany.

mc_mother

Gość

Montom, nie miej zadnych obaw co do tego, jak Ajax Was przyjmie. Wiesz ,ze bylam u niego we wrzesniu. Kiedy podeszlam do tego duzego wybiegu ( on nie byl w swoim kojcu, tylko na terenie przed klatkami ), zobaczylam smutna, ale przepiekna glowe psa, wcisnieta miedzy kraty. Ja mowilam tylko : boze jaki on piekny , niesamowity, cudo, jakiz z ciebie piekny pies. Kierowniczka otworzyla furtke i weszlysmy, on nie szczekal, byl tylko zainteresowany indykiem, ktorego mu przywiozlam. Glaskalam go oczywiscie, robilam zdjecia, kierowniczka go karmila, on ladnie bral jedzenie. Nie zauwazylam nawet cienia agresji. Za furtka zostala moja corka, bo musiala trzymac na rakach malego psa , ktory wybiegl z innej czesci schroniska. Z Ajaxa bil spokoj i opanowanie oraz apetyt. On byl tylko wdzeczny za zarcie i glaskanie. W miedzyszasie kirowniczka obdzielala inne psy w klatkach jedzeniem . Ajax czekal na swoja kolej, wkladal nos do torebki z zarlam, ale wszystko to bylo spokojnie i delikatnie.
Strasznie zaluje, ze nie moge teraz byc w Warszawie i pojechac z Toba do Ajaxa. Pojedz po prostu do niego i ciesz sie, ze bedziesz wlascicielka tego przepieknego psa. Nie mozna sie jego bac, bo nie ma czego. W/g mnie pies ma stabilny charakter. A w ogole to zaufaj kierowniczce, da Ci na pewno wskazowki i rady. Uwierz w siebie, kochaj psa a na pewno bedzie dobrze. Dostaniesz tez rady na Forum, jezeli pozwolisz to moze ja i mastodont odwiedzimy Was i nacieszymy sie Ajaxem w Waszym domu, wypijemy szampana. Zycze Wam wielu radosnych lat z Ajaxem
Lidia Eriksson

Dobry Duszek

Gdy ja w maju jechałam do schroniska po Amiego, to miałam podobne wątpliwości co Ty..., ale okazało się, że strach ma wielkie oczy i nic więcej :) Na początku też bałam się jak Ami zareaguje, gdy będziemy go wsadzać do samochodu... potem jak mu masować uszy (bo był chory i wymagał pielęgnacji, a ten zabieg był dla niego bolesny), ale po kilku dniach zaufaliśmy sobie i teraz możemy się ściskać :), przytulać :) całować po nosku, tarmosić za uszy, nawet za ogon pozwala się prowadzać :). Oczywiście każdy pies ma inny charakter, ale w 90% przypadków, to psy ze schroniska najbardziej pragną miłości :) tylko na początku dawkowanej w niewielkich ilościach, a z biegiem czasu stają się pieszczochami i wielkimi białymi miśkami, które podchodzą i przytulają się do "swojego" człowieka :)
Życzę powodzenia i trzymam kciuki! Musi Wam się udać!

mojamisia

A z mojego doświadczenia wynika,że należy do psa...mówić.
Bardzo spokojnie,nie za głośno i bez zbytniej egzaltacji Wink

Serio,to pomaga.
Jak wieźliśmy Felę do domu,cały czas gadaliśmy-trochę do niej,ale głównie do siebie.I takie spokojne,trochę monotonne gadanie najwyraźniej ją uspokoiło-położyła się na tylnym siedzeniu i nawet podrzemała.

Spokój i bez gwałtownych ruchów to podstawa Very Happy

Najlepiej niech przez pierwsze minuty,czy godziny wszystko "wychodzi" od psa.
Niech sam najpierw Was powącha,obejrzy. Nam pozwolono wziąć Felę na spacer.Najpierw na smyczy a potem mogła pobiegać na ogrodzonym terenie ,gdzie byliśmy sami,bez innych psów.Oczywiście bardziej była zainteresowana wąchaniem trawy niż nami Wink

A my nie narzucaliśmy się.Aż w końcu sama do nas zaczęła podchodzić na troszkę.Spędziliśmy na tym trawniku dobrą godzinę Laughing

A po przyjeździe do domu dać mu czas na zapoznanie się z terenem i nie "narzucać"się Wink

ze swoim towarzystwem.
My przez pierwsze godziny w domu po prostu zajęliśmy się spokojnie gotowaniem obiadu(Felę to trochę zainteresowało i już mieliśmy "plusa" Laughing

) My robiliśmy swoje,ona sobie trochę patrzyła,trochę łaziła po mieszkaniu.
A potem było wspólne spożywanie i już była nasza Laughing

Trzymam kciuki!

Natala22

najgorszy jest ten początek i nie ważne czy masz psa ze schroniska czy nie, ważne żeby się z nim dogadać .Takie jest moje zdanie ale wiadomo że stres jest większy przy psie ze schroniska.....w każdym razie trzymam kciuki :)

krak333

To i ja dorzucę coś od siebie na podstawie doświadczeń z Dragonem. Niestety nie powiem nic, na temat zachowania w schronisku, bo stamtąd zabrała go Rafka, a ja odebrałem od niej, ale od momentu kiedy zabrałem go do samochodu pies był mój. To jednak był dopiero początek naszej drogi, wzajemnego poznawania się, nawiązywania coraz bliższej relacji. Najpierw dzielił nas spory dystans. Przez pierwsze dni podchodziliśmy do siebie z daleko posuniętą rezerwą, wzajemnie przestrzegając niepisanego paktu o nieagresji, przy czym każda ze stron starała się nie naruszyć łączącego nas kruchego porozumienia. Był to czas wielu łagodnych słów, delikatnego miziania i unikania jakiejkolwiek prowokacji. Ponieważ Dragon jest psem o zrównoważonej psychice dość szybko czyniliśmy postępy. Na tym etapie bardzo ważna jest uważna obserwacja psa. Po kilku dniach, kiedy Dragon poczuł się pewniej, podczas spacerów ujawniły się niektóre nowe reakcje, dotychczas głęboko skrywane pod warstwą strachu i niepewności. Przez kolejne doświadczenia tworzyliśmy swoistą instrukcję obsługi psa. Będąc coraz bliżej, uczyliśmy się siebie na wzajem. Teraz na przykład wiem, że kiedy Dragon wyczuwa osobę negatywnie do mnie nastawioną, to mój podniesiony głos jest dla niego sygnałem do ataku. Przez długi okres, nie bawiłem się z nim, tak jak z Backiem, a on tego nie oczekiwał. To też wymagało czasu i cierpliwości. Minęło kilka miesięcy i dopiero teraz podczas zabawy, walcząc z nim wkładam mu rękę do pyska, ciągnę palcami za kły i nie obawiam się czy nadal będę mieć dłoń. Zostaliśmy przyjaciółmi. On wie, że jeśli zachoruje, nie będę szczędził sił i środków by mu pomóc. Ja wiem, że on, nawet gdyby miał przypłacić to życiem, zawsze stanie w mojej obronie. Dlatego mogę podpowiedzieć tylko jedno - warto podjąć wyzwanie.